شهرستان مهريز، در جنوب استان يزد، در 10 كيلومتر ی باختر جاده يزد – كرمان قرار دارد. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان يزد، از شمال خاوری به شهرستان بافق از خاور به شهرستان های رفسنجان و شهر بابك استان كرمان، از باختر به شهرستان های تفت، ابركوه، و استان فارس و ازجنوب به شهرستان های شهر بابك استان كرمان و شهرستان نی ريز استان فارس محدود می‌شود. بلندی مركز شهرستان مهريز از سطح دريا، 1366 متر است. آب و هوای اين شهرستان نيمه بيابانی است و هر چه به سوی باختر حركت كنيم، بارندگی زياد شده و درجه حرارت نيز كاهش می يابد. هوای مهريز معتدل خشك بوده و باران ساليانه آن اندك است. بر اساس سرشماری سال 1375جمعيت شهرستان مهريز 74202 نفر شامل 37284 نفر مرد و 36918 نفر زن بوده است. مردم مهريز ايرانی الاصل و آريايی نژادند و به زبان فارسی و لهجه شيرين يزدی سخن می گويند. مردم اين ناحيه مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفری هستند و شماری زرتشتی نيز در كنار شهروندان مسلمان خود، برادرانه زندگی می كنند.

شهرستان مهریز یکی از شهرستانهای استان یزد در مرکز ایران است. شهر مهریز مرکز این شهرستان است.

جمعیت این شهرستان در سال ۱۳۸۵، برابر با ۴۴٫۳۹۱ نفر بوده است . شهرستان مهریز با ۱۵ هزار کیلومتر مربع وسعت از شمال به شهرستان یزد، از جنوب به استان کرمان و فارس و از شرق به قسمتی از استان کرمان و از غرب به بخش مرکزی نفت و استان فارس محدود می‌شود. مرکز این شهرستان شهر مهریز است که در ۳۵ کیلومتری جنوب شهر یزد قرار دارد.

مهریز عنوان ناحیه‌ای است شامل مجموعه‌ای از روستاهایی که نام قدیم آن‌ها مهریجرد بوده و به مهرنگار دختر انوشیروان نسبت داده شده است اما تا قبل از ۱۳۱۸ وجه تسمیه مهریز دقیقاً مشخص نبود.

مهریز در حدود ۱۶ قرن قبل (در زمان حکومت ساسانیان) ناحیه‌ای در جنوب دشت یزد و دامنه جنوب شرقی شیرکوه بوده و قنات‌هایی از آن سرچشمه می‌گرفتند که در مواردی پس از طی یک مسافت ۴۰ به سرچشمه خود می‌رسیدند اما «مهرنگار» دختر انوشیروان دستور می‌دهد قنات‌هایی در منطقه احداث شوند که با طی مسیر کمتری به سرچشمه برسند. پس از آن‌که این قنات‌ها موجبات آبادانی قصبه یا ناحیه مربوطه را فراهم آوردند، فرمانبرداران شاهزاده خانم آبادی جدید را «مهرگرد» نامیدند. عنوان مهرگرد در گذشت زمان به «مهریجرد» تبدیل شد و امروزه مهریز خوانده می‌شود.